All the way ✈️
Hier ben ik weer, jawel, de enige echte Kevin Durant, en deze keer gaan we all the way 🌍!
Seki’s eerste toernooien speelden zich af in het hart van België en vlakbij de Franse grens.
Maar dit keer hebben we de grenzen écht verlegd: op naar Kroatië!
De koffers zijn gepakt, en in m’n rugzak zit niet alleen een lader… maar ook de ervaringen en lessen van het toernooi in Leuven. Met opgeheven hoofd en volle goesting trekken we richting het onbekende.
Voor het eerst in m’n leven reis ik alleen. Geen vakantie, geen citytrip, maar een missie, let’s ‘Go’ 😎
Missie
In Leuven en Rijsel speelde ik meestal met voorgift (handicapstenen). Die overwinningen, of verliezen, voelden soms dubbel aan. Ik wist niet goed waar ik stond in mijn Go-verhaal. Dus besloot ik dat ik het deze keer anders wou: geen handicapstenen deze keer. Gelukkig was dat voor de organisatie totaal geen probleem.
Aankomst in Poreç
Een dag voor het toernooi kwam ik aan in Pula, even doorrijden naar Poreç en ik kwam aan bij villa Katana. Een appartementje ongeveer 2.5 kilometer weg van waar toernooi zich afspeelt, Hotel Materada Plava Laguna.
Dertig graden, zon aan de hemel, geen wolkje te bespeuren, dit is écht het paradijs. Het oude stadje van Poreč is een streling voor het oog, met zijn charmante straatjes en zalige sfeer kan deze week niet stuk.
Vandaag streef ik naar 25.000 stappen, perfect om het lichaam én de geest op te warmen voor het toernooi van morgen.
Plava Laguna 🏖️
Aankomst
Na een wandeling van zo’n 45 minuten, onder een meedogenloze 30 graden, kom ik, doordrenkt van bloed, zweet en tranen, eindelijk aan bij het hotel waar het toernooi doorgaat.
Net zoals in Leuven hing er weer zo’n charmant blaadje aan de muur met een pijltje naar de speelruimte.
Altijd dat kleine beetje spanning voor je de juiste deur vindt 😁
Ruimte
Hier gaat het allemaal gebeuren. In deze ruimte zullen we het weekend doorbrengen met een dertigtal Go-spelers. Toen ik met Damir Medak sprak, een sleutelfiguur in dit gebeuren, vertelde hij me dat deze zaal met gemak 70 mensen aankan. Er is dus duidelijk ruimte om te groeien, letterlijk en figuurlijk.
Tijdens de inschrijving kreeg ik van Damir trouwens een mooie korting. Ik moet toegeven: ik had me eigenlijk nogal laat ingeschreven, omdat het allemaal nog niet zeker was. Maar Damir kneep een oogje dicht en gaf me alsnog een flinke vermindering.
Waarschijnlijk door mijn onweerstaanbare looks 😉
Organisatie
Wat me het meest opviel, was hoe snel en behulpzaam de organisatie telkens klaarstond.
Dit toernooi liep écht van een leien dakje. Na een minieme vertraging bij de start, ging alles zó vlot dat we de timing zelfs konden vervroegen. Dat betekende meer tijd om te genieten van dit kleine paradijs.
De introductie, uitleg en randanimatie werden volledig in het Engels gegeven, geen spoor van Kroatisch. Het voelde als een all-inclusive toernooi, aangedreven door een geoliede machine waar iedereen welkom was.
Partijen
Tijdens het toernooi waren elektronische toestellen verboden. Wie zijn partij wilde noteren, kon dat doen op de Kifu-blaadjes die de organisatie had voorzien. Net daarom liet ik mijn telefoon zoveel mogelijk links liggen, zo weinig mogelijk afleiding, voor zoveel mogelijk concentratie 🧠
Over mijn partijen zelf valt er eigenlijk weinig spectaculairs te zeggen. Alhoewel… dit toernooi voelde anders aan. Ik was nog nooit zo ontspannen, nog nooit zo warm onthaald. Mijn Go-modus zat helemaal goed, helderder, rustiger, scherper dan ooit tevoren.
Ik herinner me nog hoe ik me in deze stad een toerist voelde. Alles was nieuw, onbekend, even wennen. Maar vanaf het moment dat ik plaatsnam aan het bord, op dat toernooi, was ik weer thuis. Alsof het spel me terugbracht naar iets vertrouwds.
De Italiaanse gastvrijheid 🇮🇹
Tijdens dit toernooi heb ik ongelooflijk veel fantastische mensen leren kennen.
Ondanks de taalbarrière werd ik hier ontvangen als een echte vriend. Ik was nog geen vijf minuten binnen in de zaal, of Mario en Michele boden me al spontaan een koffietje aan.
Mario en Michele waren helemaal uit het charmante Italië naar Kroatië gekomen om Go te spelen. Ik was dus niet de enige die van ver kwam om te genieten van dit eeuwenoude spel.
Het hele weekend door hebben we partijen bekeken en besproken, croquekes gegeten, koffietjes geslurpt, gebuffet en vooral: véél gedeeld.
Mario en Michele, oprecht bedankt voor een van de meest onvergetelijke ervaringen die ik in mijn dertig jonge jaren heb mogen beleven.
Na afloop van het toernooi reden we samen in hun oldtimer, een Fiat 238 E, naar mijn appartementje.
Daar namen we afscheid… maar hopelijk geen vaarwel. Misschien tot volgend jaar op het toernooi in Triëst?
Resultaat - een millimeter verschil
Scherper dan ooit tevoren, en dat bleek ook. Tijdens dit toernooi won ik elke partij, tegen uiteenlopende tegenstanders. En dat allemaal zonder handicapstenen 😁
De partij die me het meest is bijgebleven, was die op zondag tegen Josip Kelava. Het was nagelbijtend spannend tot het einde. Josip maakte in de slotfase een klein foutje, net genoeg om het tij mijn richting uit te laten kantelen. Een millimeter verschil, maar genoeg voor de winst.
Prijzen
Dit toernooi was écht all-inclusive, en ik meen dat in elke betekenis van het woord. De organisatie had een prijzenpoel voorzien die jong en oud betrok. Er was een speler in zijn negende decennium die nog steeds mee streed op Dan-niveau, ongeloofelijk.
Tegelijk kreeg ook elk kind de kans op een magisch moment, want in elke leeftijdscategorie was er aandacht en erkenning.
Het moment dat Cherry, dolgelukkig en met open armen, naar haar medaille liep, deed iets met me. Daar klikte het: dit is waar het écht om draait. Niet alleen winnen, maar herinneringen creëren die blijven hangen.
De Kroatische Go-familie voelt als een hechte bende goede vrienden, en ik kan er alleen maar vol bewondering naar opkijken. Wat een sfeer, wat een drive. Blijf zo doorgaan, jullie zijn rijk, in de mooiste zin van het woord.
Afsluiter
Mijn tijd in Kroatië heb ik natuurlijk deels als toerist beleefd. Maar toen ik aankwam in mijn appartementje, nodigde de host me meteen uit om bij de familie aan tafel te schuiven. Zelfs op het moment van vertrek, vertrok ik niet met een lege maag.
Op weg naar het Materada Hotel zag ik in de vroege uurtjes families samen ontbijten op hun terras, kinderen die vrolijk speelden op het kleine speelpleintje van de buurt.
Kroatië is niet enkel een warm land, maar ook een warm land.
Deze blogpost draaide minder om het spel Go zelf, en meer om de mensen erachter. Ik wilde de nadruk leggen op de cultuur die dit spel omringt, want dit moet je écht zelf ervaren.
En geloof me: ik kan het je enkel ten warmste aanbevelen.
Tot de volgende 👋